Goedemorgen meneer in het bos. Of u nou degene was die vanochtend aan het zenden was of dat het voortkwam uit mijn eigen brein; ik heb geen idee. Een ding was echter duidelijk en dat ging over het feit dat er vandaag überhaupt weer ruimte was voor u in mijn systeem. Misschien de invloed van de nieuwe maan in tweeling van gister, die voor communicatie staat, waarvoor ik een bewuste energetische activatie deed.

Afgelopen zondag kon ik het contact met u echt niet opbrengen. Als systeemwerker weet ik natuurlijk als geen ander, dat er gedoe komt als je iemand negeert. Toch besloot ik toen ik uw auto zag staan om letterlijk mijn ogen te sluiten en blindelings, zonder op of om te kijken aan u voorbij te gaan. Hoewel transformatie voor iemand als ik – die astrologisch gezien een heel vol 8ste huis (het huis van verandering) heeft – een soort van hobby is, was het me die ochtend echt even teveel. Ik zat in zo’n groot rouwproces met mijzelf en mijn innerlijk kind, dat ik niet open stond voor een les. Of ik daar goed aan deed, geen idee, misschien had ik wel naar u moeten luisteren en was ik veel sneller uit die toch wat nare gemoedstoestand gekomen. Anyway op dat moment besloot ik anders. En ik hoop door vandaag tegen u hardop te zeggen “ik zie u staan”, dat we weer vriendjes kunnen zijn.

Al lopend over de hei, werd ik me er bewust van dat deze vandaag weer een hele andere uitstraling had dan de afgelopen keer. De woorden die ik er aan mee zou willen geven gaan over rust en gemoedelijkheid. Heerlijk om die energieën tot mij te mogen nemen.

Dat bracht mij bij een gesprek van afgelopen weekend met iemand die ik wel vaker op mijn hardlooprondje tegenkom. Zij gaf aan dat ze hardlopen echt heel saai vind en het doet uit bittere noodzaak. Ik realiseerde me vanochtend hoe fijn en afwisselend ik deze tak van sport vind, ook al loop ik al bijna een jaar 2 tot 3 keer in de week hetzelfde rondje. Want juist de natuur zorgt ervoor dat het iedere keer anders is. Als je daar oog voor hebt, dan zijn die verschillen van dag tot dag en misschien wel van minuut tot minuut ook echt heel groot. In de wisselwerking die er tussen de natuur en mij ontstaat is er nooit sprake van een status quo en genereert het altijd weer een welkome beweging…

Dit alles overdenkend kwam ineens de teacher in mij naar boven. Door de metafoor van de natuur te gebruiken, kun je mensen op een hele mooie manier iets uitleggen over de werking van energie, ook als zij niets met spiritualiteit hebben. Want de veranderingen in de natuur kan iedereen waarnemen, zonder dat daar iets zweverigs aan is.
En voor de meer zweverige types onder ons, ontstond er een visualisatieoefening in mijn geest, die ik graag wil delen. Misschien leuk om die eens in jouw eigen omgeving uit te proberen. Kies hiervoor een context met anderen waar je vaker in verblijft. Ga voordat je de betreffende omgeving in stapt even met je aandacht naar binnen en visualiseer jezelf in een landschap. Besteed aandacht aan de kleuren, de geuren, het klimaat, de flora, de fauna en ook aan wie jij daarin bent en wat je doet. Word je bewust van de interactie met de omgeving als je met de energie van dit specifieke landschap een gezelschap binnenwandelt. Wissel de keren daarop eens van landschap door veranderingen aan te brengen in de kleur, het klimaat of de beplanting en ontdek de verschillen in datgene wat je meemaakt en hoe je daar bij voelt. Wie weet levert dit je waardevolle inzichten op.

Natuurlijk was er deze ochtend een meditatie aan de waterkant. Er heerste een serene rust zowel in buitenwereld als ook in mij. Wat een heerlijk gevoel om even niet lastig gevallen te worden door allerlei ingewikkelde gedachtegangen. En alleen af en toe de bevestiging te krijgen van een kwakende kikker, een zoemend insect of een sjilpende vogel, die steeds precies passend reageerden op datgene wat er in mijn binnenwereld gebeurde. Spontaan rolden er tranen over mijn wangen. Misschien nog van wat restjes rouw, maar zeker ook van geluk. En toe ineens was er die mannenstem die goedemorgen tegen mij zei…. Ik schrok en in de eerste split second voelde ik me betrapt. Ik wilde direct mijn tranen drogen. Gelukkig bedacht ik me en opende mijn betraande ogen en groette de langslopende meneer vriendelijk. Het gaf me een enorm helend gevoel om mijn vrouwelijke tranen aan de mannelijke energie te laten zien. Alsof er een heel oud al in mijn jeugd gesloten innerlijk contract ineens doorgescheurd kon worden. Wat bevrijdend werkt dat! Een prettige aanzet om ter plekke nog veel meer oude emoties lozen. Kilo’s lichter vervolgde ik mijn weg.

Toen volgde een bijzondere ontmoeting met een stel die de zonnegroet brachten in het bos. Fijn om te merken dat er nog meer mensen zijn die hun inspiratie vinden in de natuur zo vroeg op de dag… Dat schouwspel deed mijn hart vullen met liefde. Eerst voor mezelf en in de weerkaatsing daarvan voor een ieder in het al-wat-is.

De ontmoeting met een eekhoorn, maakt mijn ochtendinspiratie compleet. Kwetsbaar en toch stevig kruiste hij mijn pad. Een spiegel voor deze beide delen, die ik in mijzelf aan het verenigen ben. En de boodschap die eekhoorn voor me heeft, neem ik vandaag en ook de komende dagen met me mee. Ik citeer:
“rem hem niet af. Die heerlijke dynamiek. Laat hem intuïtief zijn sprongen maken! Actie… van tak tot tak, enerzijds, en laat hem vrij. Wees blij met hem, maar zet hem niet vast, zet jezelf niet vast, hou je zenuwen en spontane impulsen niet tegen – spring maar verder door in het leven. De eekhoorn zegt je de lachende energie niet af te remmen. Voel die oerblije ritmiek uit de buik van de levensbron en vervolg spontaan jouw weg, los van beklemmende kaders”.

Zo Meneer in het bos, het lijkt me nu wel weer genoeg voor vandaag. Dank u wel voor dit bijzondere uurtje. Wat kun je toch veel ontwikkeling doormaken in zo’n kort tijdsbestek!