Goedemorgen mevrouw van het Licht. Wat leuk dat u met mij meeliep tijdens mijn hardlooprondje deze morgen. Gisteravond had u al aangekondigd dat er waarschijnlijk wat te delen viel, maar het is natuurlijk altijd weer afwachten of de energiepoortjes bij u en bij mij ook daadwerkelijk goed staan om de benodigde energetische informatie uit te wisselen.

Door een wat gekke agendaplanning kon ik de laatste dagen niet lopen in de ochtend, dus vandaag was er dan ook geen houden aan. Het was nog donker toen ik de deur uitstapte. Terwijl ik mijn schoenen buiten aantrok, kwetterden de mussen in de bamboe en de hulst er al vrolijk op los. Om blij van te worden. Het valt zowel de bezoekers aan mijn trainingslocatie als ook mijn buren op dat deze kleine beestjes dit jaar wel in hele grote getale mijn tuin bevolken. Met hun specifieke (vlucht)gedrag lijkt het wel of ze een speciale boodschap voor mij hebben. Een goede reden om de kracht van dit dier nog eens na te lezen. Ik citeer…. Dit dier staat symbool voor welvaart, welzijn en vertrouwen. Een vorm van gezellig, dicht-gevederd aanwezig-zijn bij jezelf, in jezelf, in je lichaam. Een gevoel van tederheid en tevens een grote bek als het moet. Wachten, niets-doen, geniet van het heerlijke nu-moment, van het zachte zonnetjes op je huid en blaas eens even uit.

Ik kan niet anders zeggen dan dat dit een mooie samenvatting is van datgene waar ik het afgelopen jaar en ook nu nog volop mee bezig ben: Thuiskomen bij mezelf…. Door meer lichaamsbewustzijn te ontwikkelen en een verbonden ademhaling in te zetten, zijn vele oude, belemmerende celherinneringen weer even tot leven geroepen. Gevolgd door processen van opruimen en transformatie, die zorgden voor inzichten, nieuwe betekenissen en andere perspectieven. Een intense, maar ook zeer waardevolle tijd, die mij dichter bij mezelf heeft gebracht en bij datgene wat voor mij essentieel is. Niet altijd even leuk toen ik er midden in zat. Nu ik steeds meer vruchten kan gaan plukken, ben ik blij dat ik de moed en het doorzettingsvermogen had om door te gaan ook op de moeilijke momenten. Dit was overigens nooit gelukt zonder de hulp en aanmoedigingen van diegene die mij begeleid(d)en en ondersteun(d)en op mijn pad. Dank, dank, dank.

In het bos wees u mij op hoe donker het daar was en hoe het via schemer, ook weer licht zou worden. Een mooie metafoor voor het leven. U bracht mij “de kleine ik” van drie, vier jaar in herinnering. Degene die veel vragen had over de zon, de maan en de sterren, over universele dualiteit, eenheid en oneindigheid, over daar waar ik vandaan kwam en over datgene wat de bedoeling was van mijn aardse bestaan. Vragen die lang onbeantwoord bleven, wat in die tijd menig keer tot paniek en slapeloze nachten leidde. Vandaag liet u mij in een resumé zien, hoeveel antwoorden ik de afgelopen maanden op deze levensvragen kreeg. En u spoorde mij aan om op hele korte termijn deze inzichten met mijn kleine ikken te delen, zodat zij ook eindelijk bevrijd kunnen worden. Deze opdracht neem ik dankbaar en met twee handen aan. Hoe passend in de tijd, nu ik op het punt sta om voor vijf dagen in retraite te gaan. De tekst op het dolfijnenkaartje dat ik trok na afloop van mijn sportieve daad, was hier een extra stimulans op: “de donkerte van de nacht, laat zich verlichten om opnieuw geboren te worden”.

Toen het licht was geworden onderweg, bleek het bewolkt te zijn. Dat maakte ik niet vaak mee op mijn rondjes door het bos de laatste tijd. Dikwijls zou dat een aanleiding zijn om van binnen meer nadruk op de schaduwkanten te leggen. Iets wat dan ook te merken zou zijn in mijn gemoedstoestand. Vandaag was dat echter anders. U liet mij zien, hoe door de bewolking de nadruk op de gouden (herfst)kleuren in het bos kwamen te liggen. De kleur van innerlijke wijsheid, rijpheid en bescherming. Na een periode waarin zoveel spirituele energie via het universum tot ons gekomen is, belangrijk om ook weer terug te keren tot de aarde en de gronding en daar is deze gouden kleur enorm ondersteunend in. In mijn meditatie aan de waterrand werd ik me meer dan ooit bewust van de lichte kanten in mijzelf en kon daar met veel plezier bij blijven. Toen ik na een half uur mijn ogen open deed, bleek de lucht helemaal blauw. Net of de ervaringen in mijn binnenwereld een spiegelende werking kenden naar de buitenwereld. Een bijzondere constatering; de weg andersom (en dan niet altijd in de positieve zin) is mij namelijk meer bekend. Een omslag waar ik in de toekomst graag meer gebruik van ga maken en meer mee wil gaan doen.

Zo werd het weer een interessante ronde deze morgen. Dank u wel mevrouw van het licht voor uw bijdrage daarin. Ik hoop u de komende dagen regelmatig te ontmoeten tijdens de volle maan en mijn periode van bezinning. Ik ben er klaar voor!