Goedemorgen meneer in het bos. Ja, ik weet het, u was er niet vanochtend. Maar mijn hardlooprondje was op zijn minst interessant te noemen en ik voelde dat ik dat mijn trouwe lezers niet wilde onthouden. Ik ben benieuwd of u ooit de verhalen over deze lessen gaat lezen, want wellicht kunt u deze keer wat van mij leren. Het voelt misschien wat tegen natuurlijk aan, maar het zal meer en meer gaan gebeuren; de ouderen die het van de wijsheid van de jongeren moeten gaan hebben. Waarbij overigens de (ouderlijke) steun in dit proces voor de jongeren onontbeerlijk is. Ieder zijn taak zullen we maar zeggen.

Terwijl ik dit schrijf, realiseerde ik me ineens welke mooie lessen ik gister kreeg van een opgroeiende jongeman over het communiceren met dieren. In een korte tijd haalde hij mij compleet uit mijn comfortzone. Eerst door zijn liefde te tonen waarmee hij een dood vogeltje van mijn oprit verwijderde. Daarna stond ik in no-time met een jonge kip op mijn schouder, wormpjes in mijn hand en was de zachte kuikendonsjes aan het aaien. Doorgaans zoek ik de omgang met dieren niet direct op. Deze keer kwam echter het kind in mij spontaan naar boven. Blijkbaar had ik een goede en inspirerende leraar. En de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik het nu zelfs leuk vind om op deze beestjes te passen als de jongeman volgende week vakantie aan het vieren is. Ben benieuwd of het dan nog meer onverwachte dingen in mij losmaakt… Dank je wel jongeman voor de leuke lessen; we hadden samen veel plezier. Ik wil graag meer van je leren. En als je mijn steun nodig hebt in jouw groeiprocessen, weet dan dat ik achter je sta!

Terug naar mijn hardlooprondje. Het begon wat traag en stroperig deze morgen. Ik ben niet eens op stap geweest tijdens de koningsnacht. Maar met een vuurtje, een wierookje, een muziekje en een glaasje wijn vierde ik echter mijn eigen bekroningsfeestje. Ik nam gister na een periode van hard werken in mijn binnenwereld een nieuwe plek in mijn eigen leven in en dat mocht gevierd worden in het goede gezelschap van ik en mezelf. En dat was zo gezellig en onderhoudend dat het ineens veel later was dan normaal. Met veel dank aan degene die mij gister en ook al eerder in dit proces bewust of onbewust een zetje in de goede richting gaven. Ik ben blij met de plek waar ik inmiddels ben aangeland.

Bij een nieuwe plek, hoort een nieuwe weg en de dingen anders doen. Zo kwam ik via een andere route bij mijn favoriete plek aan het water. Deze keer besloot ik op het bankje te gaan liggen in plaats van te gaan zitten. Voor ik er erg in had, volgde ik mijn impulsen en liet ik mijn innerlijke stem aan de natuur horen. In het begin nog wat schuchter en alert in het luisteren of er niemand aan kwam. Maar al snel liet ik deze schroom varen. En juist toen kwamen er allemaal mensen langs. Het hield me niet tegen om door te gaan met waar ik mee bezig was. Of het mooi klonk, dat weet ik niet, maar puur was het wel. Het werkte voor mijzelf enorm bevrijdend en hoewel het niet een doel op zich was, misschien toch ook wel inspirerend voor de voorbijgangers.

Toen ik deze plek verliet, hoorde ik een specht. Niet vreemd voor die omgeving. Maar wat wel bijzonder was, was het feit dat het me eindelijk een keer lukte om dit diertje te spotten terwijl hij  “zijn werk” deed; een ontroerend moment, waar ik een tijdje ademloos naar heb staan kijken. Thuis gekomen zocht in het boek “Als de dieren spreken konden” van Christiane Beerlandt de betekenis hiervan op. Ik citeer een verkorte versie:

“hij is als een eenvoudig mens die zijn plaats weet en zich luisterend openstelt voor wat zal worden verteld. Hij bekommert zich niet echt over wat men van hem te zeggen heeft en neemt plaats in, onopvallendheid, tussen het publiek. Hij wil niet de hoofdrol spelen op de planken; hij neemt zijn taak op, hoe bescheiden ook… en die is misschien veel belangrijker dan hij denkt. Zijn aanbod is om gewoon mee te helpen. Hij wil er niets voor in ruil, hij doet het gewoon. Stel je in dienst van het goddelijke leven.. Kom meer als IK in jezelf, in je lichaam. Stel je niet ondergeschikt aan een of andere goed, ontwikkel het hogere geestelijke in je eigen hersenen. Er zit meer in jou dan je denkt. Draag je steentje bij aan het geheel, zonder je persoonlijkheid te verliezen. Kijk uit naar het mooie, het meest blije verwachtingsvolle… Eerst in de droom, dan wordt het werkelijkheid.. maar forceer niet, neem de tijd”.

Tja, I rest my case, ik snap precies waarom ik na de dag van gister, vandaag (eindelijk) de specht mocht ontmoeten. Dankbaar heb ik de boodschap van de natuur in ontvangst genomen.

Nog een laatste ding van mijn hardlooprondje wil ik memoreren. Mijn oog viel op een stok met een bijzondere vorm. Ik was al honderd meter verder en werd als het ware terug gestuurd om de stok alsnog op te halen en mee te nemen. Ik volgde deze impuls. Al lopend met de stok in mijn hand, bedacht ik me dat hij een beetje lijkt op de toverstaf van Harry Potter. Onderweg hielp hij mij om gaatjes te prikken in mijn energieveld, zodat dit wat belucht kon worden, vergelijkbaar met het verticuteren van een grasveld. Een proces dat ruimte geeft aan het jonge, groene gras, dat voor mij staat voor vernieuwing. Ik ben benieuwd wat er de komende tijd in mijn natuur het daglicht mag gaan zien…. En die toverstaf die heb ik een mooi plekje in mijn tuin gegeven. Het voelt aan dat die nog wel meer mooi en verrassend werk gaat doen de komende tijd. Ik stel me open voor de wondertjes.

Dag meneer in het bos, ik vind het zo wel voldoende voor vandaag. Ik wens u een mooie koningsdag toe en dat u het uzelf toestaat om net als ik, ook een kroon op uw werk te zetten. Wat mij betreft verdient u dat echt!