Dag meneer in het bos. Ik had niet verwacht dat een volgende les zo snel op de vorige zou volgen. Deze ontstond vanochtend heel spontaan, toen ik over de brug kwam lopen en zag dat de plek waar normaal uw auto staat, stil en verlaten was. De energie van uw rond rennende honden kon ik nog wel waarnemen, maar fysiek waren ook zij afwezig.
Ik was gezien de rest van mijn programma van deze dag ook wat vroeger dan normaal. En hoewel ik me realiseer dat het een invulling van mijn kant is, kan ik me zo voorstellen dat u gezien uw leeftijd een wat vaster dagritme kent.
Even bekroop mij een leeg gevoel. Met een motto een dag niet geleerd is een dag niet ontwikkelt, vond ik het jammer dat ik “mijn” leraar vanochtend waarschijnlijk niet zou gaan ontmoeten. Gelukkig kon ik dat snel relativeren, want de dag is nog jong… Dus er zullen vast wel andere teachers bewust of onbewust mijn pad kruizen.
Misschien een goed moment om onze lessen nog eens de revue te laten passeren. Zij hebben mij in elk geval tot nu toe veel gebracht. Zowel in de geestelijke, maar ook in de fysieke zin. Zo vond ik een paar maanden geleden 5 km hardlopen al het matje. Terwijl er nu aan het einde van de rit probleemloos 10 km op mijn stappenteller staat. Mede door uw lessen en die van een aantal anderen is mijn “moeten”-hardlooprondje getransformeerd naar een meer ontspannende en tantrische ademhalingsoefening.
Door de vele likes, reacties en vragen die ik op mijn FB-posts heb ontvangen, krijg ik de indruk dat u niet meer alleen mijn inspiratiebron bent, maar ook die van vele anderen. Gezien de talrijke volgers die u inmiddels heeft, is er wellicht sprake van de geboorte van een goeroe-schap zonder dat u er erg in heeft.
Zelf kreeg ik het afgelopen weekend de vraag of ik verliefd op u ben. Een ding weet ik zeker; daar kan ik een ontkennend antwoord op geven. Misschien ben ik stiekem aan wel een beetje van u gaan houden, een “houden van” van mens tot mens.
Anderen waren benieuwd of ik u aan zou spreken als ik daar de gelegenheid toe krijg. Daar kan ik nu nog geen antwoord op geven. Soms is het ook fijn om te leven met een illusie en zou een meer aards contact de magie kunnen doorbreken die nu over onze ontmoetingen heerst. Iets wat voor mij steunend werkt en waar ik iedere keer veel energie van krijg. Ook op de terugweg van mijn rondje vandaag was u nog niet gearriveerd. Dus hoefde ik gelukkig daarover ook geen keuze te maken. Wel besloot ik om nog even stil te staan en de zon in te ademen die inmiddels liefdevol over de hei scheen. Even tijd voor Me, myself and I.
En zo werd ook deze les zelfs zonder uw fysieke aanwezigheid weer heel vervullend. Dank u wel meneer in het bos!