Dag meneer in het bos. Daar was u weer op deze zaterdagmorgen. Deze keer aan het begin van mijn hardloopronde waar ik met een vol piekerhoofd aan begon.

In mijn geloof dat niets voor niets gebeurt, heb ik onze ontmoeting beschouwd als een vervolg op de les die u mij op Valentijnsdag gaf. Deze keer waren er geen woorden nodig. U stond geleund tegen uw auto, een kop koffie in de ene hand en zwaaiend naar mij met uw andere arm. Waarbij uw honden om u heen renden.

Innerlijk vroeg ik waar deze keer uw les over ging. Het antwoord was: “stop met rennen, laat je leiden door de natuur, zet je zintuigen open en geniet”. Ik besloot daar direct gehoor te geven.

Zo stond ik midden op de hei oog in oog met de opkomende zon, die ondanks de kou mijn hele energieveld verwarmde. Al snel lieten ook allerlei vogels hun stem horen. Al kwetterend fluisterden zij luidkeels hun wijsheden in mijn oren. Waardoor ik gelukkig weer kon voelen dat ik niet alleen een hoofd, maar ook een lijf, armen, benen en een bodem heb. En de boom die mij uitnodigde om ook even naar haar te luisteren, “vertelde” mij in eenvoudige en begrijpelijke woorden hoe ik gelijktijdig met mezelf en ook met alles en iedereen in mijn omgeving in verbinding kan zijn…

Daar waar ik normaal een vast rondje heb, liep ik intuïtief een ander pad. Hierdoor werd ik ook nog eens langs het water geleid, waar de gouden zon zorgde voor een oogstrelende glinstering. De cirkel van lucht, water, aarde en vuur was compleet. Zo werd mijn hardlooprondje een sjamanistisch healingritueel. Het voelde als een weg van serendipity: op zoek naar het een, terwijl het ander gevonden werd.

Het stemde mij blij dat ik deze les op mijn eerste vakantiedag mocht ontvangen. Nu weet ik helemaal wat me te doen staat de komende twee weken: stoppen met rennen, verbinden en genieten.

Dank u wel meneer in het bos voor weer een waardevolle les. Ik had u op de terugweg persoonlijk willen bedanken, maar helaas was u alweer verdwenen. Ik hoop dat u er zich bewust van bent, dat u een hele goede teacher bent. Uw lessen doen me denken aan het boek “De weg van de vreedzame krijger” een van de eerste spirituele boeken die ik las, waarin zo duidelijk wordt gemaakt dat spiritualiteit niet iets verhevens is. De spirituele lessen zitten juist in het leven van alledag.

Tot een volgende ontmoeting!